…op weg
Eenmaal je vertrekt naar een moeilijker land, kunnen minder mensen je snel helpen. Je bent namelijk niet meer in Europa waar iedereen een gezamenlijke taal spreekt en hulp betrouwbaar is. Je kunt dus maar beter wat sporen van je positie nalaten en voorbereid zijn op het allerergste.
De overheid heeft een online systeem: https://travellersonline.diplomatie.be/. Op die website kun je je reis registreren, zodat je bij landelijke noodgevallen bereikbaar bent en geweten is wie in het land is. Ook zoeken we steeds de adressen, namen en telefoonnummers van de ambassades op voor we een land binnengaan.
Je telefoon is tegenwoordig je belangrijkste bezit. Via dat kleine bakje ben je vaak bereikbaar en op te sporen. Voor ons vertrek maakten we een document met daarop onze IMEI-nummers en simkaartnummers. Met die informatie ben je behoorlijk precies op te sporen. Dit klinkt allemaal nogal als een doemscenario, maar je bent beter goed voorbereid. Mensen verdwijnen, hoe meer mogelijkheden tot zoeken, hoe beter!
Het thuisfront laten we ook geregeld weten waar we zijn en hoe de situatie is. Zo whatsappen we vaak onze locatie door en zeggen we als we enkele dagen geen bereik zouden hebben. In Iran, bij een landelijke internetlockdown, stuurden we elke dag een sms. Ook via Polarsteps kun je ongeveer weten waar we ons bevinden.
Op 8 maanden hoorden we twee verhalen van koppels die voor meer dan 80 euro bestolen werden. Daar kun je niet heel veel tegen doen, maar je cash geld verdelen over alle verschillende rugzakken en geldriemen verlaagt de kans op een groot verlies al een pak.
Hoe meer je met de kaart kunt betalen, hoe beter. Het is meestal goedkoper en zorgt ervoor dat je minder geld in je zakken moet hebben. Wij hebben meerdere bankkaarten en kredietkaarten bij, als in drie van elk. Soms werkt de Visakaart niet, soms die ene bankkaart niet. Word je overvallen en stelen ze eentje, dan heb je nog een andere.
Onderweg neem je veel bussen, taxi’s, gedeelde auto’s en brommers. De meeste van deze auto’s hebben geen gordels of goede banden meer. Al denkt de lokale chauffeur dat hij de nieuwe Verstappen is, hij is het vermoedelijk niet en beseft meestal ook de gevaren niet. Hou dit steeds in het achterhoofd. Zelf zaten we er zeker niet mee in om de bestuurder aan te manen om snelheid te minderen. Je betaalt hem uiteindelijk.
Al deze maatregelen klinken waarschijnlijk nogal draconisch en overdreven, maar zelf vinden we van niet. Het is ook niet zo dat we constant overal minutieus over waken. Gewoon een portie gezond verstand en je vooraf wat extra voorbereiden helpen al heel wat.
…verzekerd
Er bestaat een reizigersmantra en het gaat ruwweg zo: Als je je niet kunt verzekeren, ga je beter niet op reis. Wij kunnen dat niet genoeg beamen! In het verleden nog niks gebroken hebben is geen zekerheid voor de toekomst. Na heel wat vergelijken en bespreken met de verzekeraar gingen wij een contract aan bij Allianz. Hun World Protect Gold biedt als groot voordeel dat je langer dan drie opeenvolgende maanden verzekerd kunt zijn. Je betaalt gewoon elke maand een kleine premie extra en zo verleng je je buitenlandse verzekering. Het meeste wat wij dachten nodig te hebben is gedekt.
…digitaal
Je kunt niet genoeg kopieën maken van al je data. Iets wat veel te weinig mensen in het achterhoofd houden, helaas. Je kunt steeds alles kwijt raken en wij proberen alles steeds overal beschikbaar te maken. Je weet nooit waar je iets nodig kunt hebben.
Onze blogs schrijven we eerst in Onenote. In deze digitale kladblok bewaren we ook alle informatie die we vinden en belangrijk vinden, zoals artikels en adressen. Zo kunnen we er op al onze apparaten aan. Is er dan eentje plat of kapot, dan is dat toch minder erg. We gebruiken nog een Microsoftproduct, namelijk Onedrive. In deze online opgeslagen map zetten we de belangrijke documenten: foto’s van de paspoorten, visa, documenten van het tropisch instituut en veel meer. Eigenlijk is dit onze allesomvattende locatie met zowat al de info die we konden vinden en nog nodig denken te hebben. Opnieuw op alle apparaten te bereiken!
Mijn grootste angst? Al de foto’s verliezen. Er is zoiets als de 3-2-1-regel: Maak minstens drie kopieën op twee verschillende opslagmedia, waarvan één op een andere locatie. Wij gaan daar nog een klein beetje verder in. In de camera zit een dubbele SD-kaart. Hier wordt de eerste kopie dus al gemaakt. Wanneer alles ingeladen is op de externe harde schijf, komen de foto’s ook nog eens terecht op twee 200GB micro-SD kaarten. Maar alles zit op dit moment toch nog steeds op één locatie, hoor ik je denken? Wel, bovenop deze 4 versies zetten we alles, bij goed internet, ook nog eens online bij Stack. Zij gaven een poos gratis 1TB aan opslag weg. Zo gaan we van 5 versies op twee locaties. Ondertussen horen daar ook nog kopies in Leuven en Izegem bij.
Veel overheden van de landen die we bezochten weten maar al te graag wat we op het internet aan het doen zijn. Zo kijken onder andere China, Rusland, Kazachstan en Iran met plezier mee. Om dit tegen te gaan maken we zowat constant gebruik van een VPN, in ons geval ExpressVPN. Als deze niet werkt biedt Psiphon ook meestal nog soelaas. Maar dan aan een tergend trage bitrate. Enig klein nadeel is dat Agoda en Booking ons blijkbaar geregeld als Amerikaan of Singaporees bestempelen bij de slaapplaatsen 🙂
…medisch voorbereid
Naast ‘standaard’ medicatie (paracetamol, immodium, allergiemedicatie, iets tegen misselijkheid, iets tegen keelpijn, …) hebben we pillen bij tegen hoogteziekte, malariamedicatie en een breedspectrum antibioticum. Deze zitten in een stevig tupperwaredoosje. In onze compacte EHBO-kit zitten kompressen, een steriel verband, fixatieverband, een klein rolletje tape, ORS, plakkers, iso-betadine, steriele naalden, steristrips, een tekentang, veiligheidsspelden, compeed en een nooddeken. Een schaartje zit vervat in ons Zwitsers zakmes. We hebben van alles maar een klein beetje bij omdat je altijd ter plekke aanvullen nadat de eerste zorg gebeurd is. Hoe kleiner je kit, hoe sneller je hem in je dagrugzak gaat stoppen wanneer je op avontuur trekt.
…drinkwater
Gezien wij meerdaagse trekkings in de natuur ondernemen, hebben we een betrouwbaar waterfiltersysteem nodig. Op het eerste deel van onze reis hadden we een Sawyer waterfilter van Careplus bij. Dit is een vergelijkbaar systeem als dat van de Lifestraw: heel veel minuscule buisjes waar je het water door duwt langs de ene kant of zuigt langs de andere kant. Super handig voor trekkings want weegt maar 65 gram, nadeel is dat virussen niet gefilterd worden. De buisjes houden enkel bacteriën en protozoa tegen, virussen zijn te klein. In de natuur zou dit normaal geen probleem mogen zijn.
We gebruikten deze filter ook vaak om kraanwater te filteren. Een jaar lang elke dag plastic flessen kopen vonden we niet zo’n strak plan, zeker niet in landen waar géén afvalverwerking is.
In stedelijke omgevingen zouden er echter al eens virussen in het water kunnen zitten. We zijn hier zelf nooit ziek van geworden, maar om zeker te zijn, kochten we in februari een Steripen Ultra. Dit is een toestelletje met een UV-lamp waarmee je snel en gemakkelijk àlle beestjes in het water dood kan maken door het DNA te vernietigen. Nadeel: je bent afhankelijk van de batterij en dit systeem gaat véél minder lang mee dan onze eerste filter. We kozen voor een USB-oplaadbaar exemplaar.
Als laatste redmiddel brachten we ook nog een klein flesje chloordruppels mee, maar dat geeft een vieze smaak aan het water, dat gebruikten we liever niet!
